หฤทย์ หมายถึง [หะรึด] ว. เกี่ยวแก่ใจ; ภายใน; น่ารัก. (ส.).
น. คนมีใจอ่อน. (ส. หฺฤทยกลฺม).
น. อาการเต้นแห่งใจ. (ส.).
น. อาการเต้นแห่งใจ. (ส.).
ว. น่ารัก, ชื่นใจ. (ส. หฺฤทยปฺรีย).
ว. ผูกใจ, ชวนใจ, จับใจ. (ส.).
[หะริด] ว. น่าชื่นชม, ยินดี; สนุก, สบาย, ดีใจ. (ส. หฺฤษฺฏ; ป. หฏ?ฺ).
[หะริดสะดี] น. ความยินดี, ความปลาบปลื้ม. (ส. หฺฤษฺฏี).